De rest van de ochtend vermaken we ons in de cottage. Ik loop, in de regen,
naar de Dollar Store (een soort Action) om daar maar even rond te kijken. Je moet
toch wat.
Gelukkig wordt het tegen een uur of 12 droog, zodat we alsnog kunnen gaan
wandelen. Bob, de eigenaar hier, heeft ons een hike aangeraden in de buurt van
Schroon Lake. Voor een buitenstaander niet te vinden maar hij heeft het op een
kaart uitgetekend. Via een bochtige weg komen we bij een heel klein
parkeerplaatsje waar we de auto parkeren. De Hoffman
Notch trail is een zgn. back country trail. Dat betekent dat je je eerst moet
registreren vóór je gaat lopen. Aan het begin van de trail staat een houten
kastje dat je open kunt doen. Hierin ligt een zgn. trailboek waar je je naam,
je adres en de trail die je gaat lopen, inschrijft. Dit alles i.v.m. je eigen
veiligheid. Mocht je niet terugkomen, dan weten ze je te vinden.
Het probleem in Adirondack SP, waar we nu zijn, is dat het park eigenlijk
nog één grote wildernis is. Er zijn weinig goede wandelpaden aangelegd; er zijn
alleen smalle, natuurlijke paadjes die gemarkeerd zijn door zgn. trailmarkers,
kleine schildjes aan de boom, die aangeven of je goed loopt.
Dat er zo weinig paden aangelegd zijn, komt doordat de staat New York geen
geld beschikbaar stelt/heeft om wandelpaden aan te leggen. De trails die er
zijn, worden aangelegd door vrijwilligers en dat schiet natuurlijk niet echt op
in zo’n groot park als Adirondack.
Wij gaan een gedeelte van de trail lopen en echt het is een belevenis. De
paadjes zijn smal, bochtig, vol bladeren in allerlei herfstkleuren en aan de
kant van het pad liggen talloze omgevallen bomen. Bovendien is het er erg nat.
Er lopen kleine riviertjes van water over het pad en Jan zakt zo af en toe tot
zijn enkels in de modder. Maar o, wat is het hier mooi. We lopen echt door de
wildernis, het is hier doodstil en we komen geen mens tegen. Je ruikt de
schone, herfstige lucht.
Na een poos lopen, komen we bij Big Pond, een meertje midden in het bos.
Het is ontstaan doordat bevers hier een hele grote dam hebben gebouwd
waardoor een gedeelte van het bos is overstroomd. Midden in het meertje hebben
de bevers ook een nest gemaakt. Het is een grote bult van kriskras neergelegde
takken en stukken boom. Heel mooi om te zien.
We lopen verder en het trailpad wordt smaller en wilder. We gaan heuveltje
op en heuveltje af en we moeten echt uitkijken want je glijdt hier zo weg omdat
het zo nat is.
Nadat we een uur gelopen hebben, keren we om. De trail is geen rondje maar
één doorgaand pad dat vele mijlen doorloopt. Dezelfde weg terug dus maar. Geen
straf want het blijft waanzinnig mooi.
Weer terug bij Big Pond zoeken we een plekje aan het meer en eten en
drinken wat. De bomen rondom het meertje weerspiegelen zich in het water; erg
mooi!
Nadat we hier een poos van hebben genoten, lopen we het laatste stuk. We
melden ons af in het trailregister en stappen weer in de auto.
Aangezien het nog niet al te laat is, rijden we even naar het plaatsje
Schroon Lake. We kopen postzegels, doen wat kaarten op de bus en lopen door de
winkelstraat(?). De helft van de winkels is dicht en er is bijna niemand te
zien op straat. Schroon Lake moet het duidelijk hebben van de zomergasten. Er
is een strandje, een park met veel banken en grote aanlegsteiger voor
plezierbootjes. Het zomerseizoen loopt op z’n eind. Columbus Day (komende
maandag) is het officiële einde van het seizoen. Op dit moment zijn de meeste
winkels alleen in het weekend open. Gelukkig is de supermarkt wél open. We
kopen hier 2 bekertjes Haägen Dazs ijs, als toetje voor vanavond, en rijden
daarna terug naar de cottage.
Ondanks de regen en het wat mindere weer hebben we een fantastische dag
gehad.
Fall Foliage bij Big Pond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten