Vrijdag 12 oktober (Sugar Creek)

We hebben heerlijk geslapen en uitgerust en gedouched en gingen we op weg naar het ontbijt. Daar hadden we ons veel van voorgesteld want de Amish staan bekend om hun uitstekende kookkunsten. Maar helaas, het ontbijt stelde helemaal niks voor. We hebben wat fruit en wat jam meegenomen en hebben op onze kamer zelf maar een ontbijtje in elkaar geknutseld.

Daarna nog een kop koffie en met onze rugzak gevuld, zijn we klaar om op pad te gaan. Voor de deur van onze kamer raken we in gesprek met de 2 dames die onze kamer schoon komen maken. Eén van de vrouwen is Amish; de ander waarschijnlijk een Mennoniet want zij draagt geen kapje en geen lange jurk.

We hebben heel gezellig staan praten en het verbaast me elke keer dat deze vrouwen zo vriendelijk en open zijn. Ik had gedacht dat contact maken moeilijk zou zijn maar niets is minder waar. We praten een poos over onze reis, de manier van koken van de Amish en de bezienswaardigheden in de omgeving. We nemen afscheid en stappen de auto in.

Vandaag gaan we naar Lehmann, een begrip hier in Holmes (Amish) County.

Lehmann is een gigantische winkel waar ze van alles verkopen waarvoor je geen elektriciteit nodig hebt. De Amish maken immers geen gebruik van elektrische apparaten zoals magnetron, fornuis, verlichting, verwarming.

Ook voor ieder ander is er heel veel te vinden. Wij zijn dus benieuwd.

Nou, we zijn hier de hele dag geweest dus ze hebben inderdaad héél veel.

Boeken, kaarten, keukenbenodigdheden, jams, koffie, thee, speelgoed enz..

Ook is er een apart gedeelte waar olielampen te koop zijn, evenals alle onderdelen voor olielampen zodat je je eigen lamp kunt samenstellen.

Wat wij erg leuk vinden, is het gedeelte waar ze hout gestookte fornuizen hebben staan en van die ouderwetse potkachels. Alsof je 100 jaar terug gaat in de tijd. Tussen de middag lopen we even weg uit de winkel om buiten te lunchen maar daarna gaan we weer verder met onze ontdekkingsreis.

Wat ons wel opvalt, is dat er ook heel veel gewone dingen te koop zijn én dat je hier geen enkele Amish ziet. Dat hadden we toch anders ingeschat.

Je moet hier wél sterk in je schoenen staan want anders koop je veel te veel, zoveel is hier te koop.

Om 3 uur houden we het voor gezien, dan hebben we de winkel 2 keer door gestruind. We besluiten om via binnenweggetjes terug te rijden om wat meer van de omgeving te zien. Het is prachtig, een glooiend landschap, heel wijds met grote boerderijen op zeer ruime percelen. Voor veel boerderijen staan buggy’s en in de weilanden lopen (uiteraard zou ik zeggen) heel veel paarden.

We zien de éne buggy na de andere op de weg rijden maar de mensen zelf kun je niet bijna niet zien omdat de buggy’s dicht zijn.

We komen ook een boerenkar tegen met allemaal Amish kinderen. Af en toe stopt de kar en stappen er een aantal kinderen uit. Je kunt dit dus vergelijken met de Amerikaanse schoolbus maar dan i.p.v. een bus een boerenkar.

De jongens dragen donkere kleding en een zwarte wollen muts (geen hoed dus) en de meisjes een donkere jurk met een donker kapje. Het leukst is dat alle kinderen die we tegenkomen, vriendelijk zwaaien naar ons. Trouwens ook de volwassenen zwaaien naar iedereen. Heel leuk om dit te zien.

Een eind verderop zien we een Amish boer het graan oogsten. Niet met een elektrisch apparaat maar met een oogstwerktuig,  getrokken door 2 paarden.

Uniek om te zien want in Nederland kom je zoiets niet meer tegen.

Dat is het voordeel van kleine weggetjes rijden, je ziet veel en veel meer van de Amish dan wanneer je de grote weg neemt.

Als we weer in Sugar Creek zijn, gaan we nog even naar de supermarkt en dan rijden we terug naar de hotelkamer die er weer spic en span uitziet.

We eten weer op z’n Amish; Jan neemt meatloaf en ik gebakken lever met uien. Dit zijn 2 typische Amish gerechten. De Amish eten hoofdzakelijk kip, meatloaf (gehakt) en ham met veel verse groenten en eigengemaakte aardappelpuree. Zij maken ook veel gebruik van room en boter om hun gerechten te verrijken. En de taarten en koeken zijn om je vingers bij af te likken.

Als we het restaurant uitlopen, staan de mensen in een lange rij te wachten tot ze een tafel toegewezen krijgen. Je kunt hierin Amerika niet zelf naar een tafel lopen maar je moet netjes wachten totdat de serveerster je naar een tafel brengt. Gelukkig zijn we dus net op tijd want om nu een poos te wachten tot je aan de beurt bent; dát zouden we dus niet doen.

We gaan nog even naar de bakkerij, die hier ook zit en nemen een brood en nog wat lekkers mee. Dan rijden we terug.

Onze eerste dag hier zit erop en het was heerlijk. Mooi zonnig weer, al is het fris en een prachtige omgeving. Morgen hopelijk weer.

 

Opgebonden schoven