We kijken nog eens goed rond in de
suite want zo’n ruimte zien we voorlopig niet weer.
Om kwart over 9 rijden we weg, zonder dat we koffie hebben gedronken; dat
doen we onderweg wel. De eerste Starbucks komen we al om half 10 tegen. Dat
vinden we te vroeg (we zitten net in de auto) dus die rijden we voorbij.
De tweede Starbucks gaat aan onze neus voorbij doordat we de afslag missen.
Net als we denken dat het geen Starbucks wordt vandaag, komen we er toch nog
één tegen. Deze missen we niet dus we hebben op het terras heerlijk genoten van
een Café Latte en een Vanilla Latte.
Helemaal blij stappen we weer in de auto en nadat we getankt hebben, gaan
we de weg weer op.
We rijden vandaag naar Washington via Mount Vernon, het landgoed van George
Washington en zijn vrouw Martha.
George Washington was de eerst gekozen president van Amerika onder de
nieuwe grondwet. Na zijn 2 termijnen als president, wijdde hij de rest van zijn
leven aan het beheer en onderhoud van Mount Vernon, dat hij in 1754 had geërfd van zijn vader. Het oorspronkelijke
huis was redelijk klein maar George Washington trouwde een hele rijke weduwe,
Martha en breidde het landgoed steeds meer uit.
Hij maakte daarbij ook gebruik van slaven; hij had er zo’n 150, die
voornamelijk op het land werkten.
Mount Vernon was helemaal selfsupporting; er was een smidse, een
schoenmakerij, een weverij, grote moestuinen kortom alles wat nodig was om te
leven.
Als we bij het landgoed aankomen, krijgen we de schrik van ons leven. Er
staan wel 30 bussen, waaronder zo’n 15 gele schoolbussen voor de ingang.
Nou dat belooft wat. Gelukkig is er
nog een parkeerplaats voor onze auto.
Bij de ingang lunchen we eerst en daarna lopen we even naar het gebouw met
de wc’s en de giftshops. Daar zijn we heel snel weg want de ruimte wordt
overspoeld met grote en kleine kinderen die binnen en buiten aan het lunchen
zijn. We hebben inmiddels de ervaring dat de schoolklassen alleen ’s morgens op
excursie gaan en dat blijkt ook nu weer zo te zijn.
We kopen tickets en gaan het landgoed verkennen. Het is heerlijk weer, zo’n
25 graden dus het is geen straf om buiten te zijn.
Het landgoed is prachtig, heel uitgestrekt en het heeft de vorm van een
halve cirkel. We beginnen bij de moestuin die heel uitgebreid is en waar van
alles groeit. De meeste planten herken ik wel, maar de artisjok had ik nog
nooit als plant gezien.
Daarna gaan we naar de tombe van George en Martha Washington die in een
apart gebouwtje staat met de Amerikaanse vlag ervoor. Voor de tombes zijn
tralies geplaatst dus het ziet er niet al te fraai uit.
We gaan verder naar het monument ter herinnering aan de slaven die op het
landgoed begraven werden. Het is een sober monument maar het maakt op mij meer
indruk dan de tombe van George Washington.
Zo langzamerhand komen we bij het hoofdgebouw; het woonhuis. Op ons
entreebewijs staat de tijd aangegeven waarop we een rondleiding door het huis
kunnen maken, onder leiding van een gids. Het is nog lang geen tijd voor de
rondleiding maar de man die bij het beginpunt voor de rondleiding staat, maalt
niet om tijden en zegt dat we gewoon meekunnen. Dat komt ons wel goed uit dus we
sluiten aan. Eenmaal binnen, blijkt dat bij elke ruimte een andere gids staat,
die keer op keer dus hetzelfde riedeltje mag afsteken. Ik denk dat we al met al
wel zo’n 8 gidsen hebben gehad. De rondleiding zelf is op z’n Amerikaans. Je hebt
nauwelijks tijd om goed rond te kijken als je al weer verder wordt gedreven. We
zien de ontvangsthal, de grote eetzaal, de kleine eetzaal, de gastenverblijven,
de slaapkamer van het echtpaar, de keuken en de studeerkamer van George
Washington. Dit is het vertrek waar hij veel tijd doorbracht en waar hele
belangrijke beslissingen zijn genomen die, ook in deze tijd, nog steeds veel
invloed hebben.
Na een kwartiertje staan we alweer buiten; veel te snel wat mij betreft.
Ik had overal veel langer willen rondkijken.
Wij lopen verder over het landgoed naar de slavenverblijven. Er is een
apart vrouwen en mannenverblijf waar op een kleine ruimte een groot aantal
houten stapelbritsen staan. Bedden kun je het nauwelijks noemen. In één ruimte
verbleven zo’n 20 slaven dus het was er overvol.
We nemen nog een kijkje bij de smid die hard aan het werk is. De goede man
heeft het duidelijk erg warm en dat is te zien ook.
Langzamerhand komen we weer bij het beginpunt en via een museum waar
allerlei zaken die met George Washington te maken hebben de revue passeren,
komen we bij de grote ruimte waar de shops zijn en uiteraard de onvermijdelijke
eettenten. We kopen nog een paar kaarten en dan gaan we terug naar de auto om
richting Washington DC te rijden.
Als we nog geen 10 minuten onderweg zijn, komen we al in een file terecht.
Welkom in de grote stad waar we trouwens nog lang niet zijn. Dat belooft wat
voor de rest van de rit. Gelukkig lost de file aan onze kant, richting stad
redelijk snel op terwijl de file Washington uit, steeds langer wordt.
We hebben de route naar het hotel goed voorbereid en dat werpt nu zijn
vruchten af. In één keer rijden we naar het hotel en als we de auto geparkeerd
hebben, geven we elkaar eerst een high five! Dat hebben we toch maar weer mooi
gedaan.
Het inchecken gaat soepel, alleen onze kamerdeur gaat niet open. Weer terug
naar de receptie om een andere sleutelkaart te vragen maar die werkt óók niet.
De man van de receptie loopt vervolgens met ons mee maar ook hij krijgt het
niet voor elkaar. Slot van het liedje is dat we een andere kamer krijgen en
zowaar de sleutelkaart werkt. De kamer is prima maar niet te vergelijken met
onze suite van gisteren. Nadat we alle koffers naar de kamer hebben gebracht, besluiten
we eerst te gaan eten.
Naast ons hotel zit een Italiaans restaurant maar als we net zitten, wordt
de ruimte overspoeld door zo’n 100 pubers die hier blijkbaar ook gaan eten.
Nadat we een poos gewacht hebben en niemand naar ons omkijkt, lopen we de tent
weer uit.
Uiteindelijk lopen we naar Ruby Tuesday, zo’n 10 minuten van ons hotel
vandaan en daar eten we heerlijk. Via de supermarkt, die hier ook in de buurt
is, gaan we terug naar onze kamer.
Morgen beginnen we met Washington DC te ontdekken en daar hebben we 3 dagen
de tijd voor.
George Washington
Geen opmerkingen:
Een reactie posten