Zaterdag 29 september (Thornton)

We zijn vanmorgen om half 9 opgestaan want we hebben geen haast. Na een uitgebreid ontbijt en een kop koffie pakken we wat spullen in de auto voor onderweg. We raken aan de praat met Brian, de eigenaar. Hij geeft ons een aantal tips en vertelt dat het nu in New Hampshire druk is i.v.m. de Fall Foliage (vrij vertaald de herfstkleuren). Deze staat is bekend om zijn schitterende herfstkleuren  die vooral te danken zijn aan de maple tree, een boomsoort die in Nederland niet voorkomt. Als de bladeren eenmaal zijn gevallen, is er volgens hem hier helemaal niks meer te beleven.

Na dit gesprek rijden we weg. We doen een stuk van de Kancamagus Highway nu in omgekeerde richting en bekijken de dingen die we gisteren vanwege de regen hebben overgeslagen. Het is droog vandaag!

Na een poos verlaten we de highway en nemen een weg binnendoor.

Het is weer geweldig om door de fel kleurende bossen te rijden en we genieten volop. We lunchen aan een watervalletje, helemaal alleen.

Daarna rijden we door naar Crawford Notch SP waar we van mooie uitzichten genieten. Het speciale aan de White Mountains is dat er bergen, nou beter gezegd heuvels zijn en dat je daardoor de bomen, zeg maar in lagen ziet.

Dit in tegenstelling tot Nederland dat immers helemaal vlak is.

Na nog een waterval rijden we door naar Bretton Woods waar het Mount Washington Resort staat. Dit is een heel oud en deftig hotel. Het is om 2 redenen bekend. Allereerst is dit een hotel uit 1881. In die tijd kwamen de rijke inwoners uit New York en Boston hier de zomer doorbrengen omdat het in die steden erg heet was. Zij namen hun hele hebben en houden mee én bedienden en genoten van de omgeving en de schone lucht.

De 2^e reden dat dit hotel zo beroemd is, is omdat hier in 1944 het IMF (=Internationaal Monetair Fonds) is opgericht.

Het is een immens groot hotel met een schitterende lounge met open haardvuur en allerlei zitjes, verschillende eetzalen en grote balkons.

Het leuke van de hotels in Amerika is dat je er zo naar binnen kunt lopen ook al ben je geen gast. Je kunt in de lounge gaan zitten, je eigen bammetjes eten en er is niemand die daar wat van zegt. Dat moet je in Nederland is proberen. Wij bekijken het hele hotel, binnen en buiten. Het is inderdaad voorzien van alle luxe die je je wensen kunt. Er is een golfbaan, allerlei winkeltjes met erg dure spullen (een vaas met 12 rozen voor de speciale prijs van USD 47,95) een zwembad met spa, verschillende cocktailbars en ga zo maar door. Echt de wereld van het luxe.

Een nacht logeren kost hier USD 319 maar dan heb je ook wat.

Nadat we ons een poos vergaapt hebben aan alle luxe en grandeur eten wij op een bankje bij een immens schaakbord, gezellig onze druiven op.

We stappen weer in onze auto en rijden verder naar Campton met de bedoeling daar een wasserette op te zoeken. Blijkt dat de dichtstbijzijnde wasserette 3 kwartier rijden is. Nou, dat gaan we dus mooi niet doen!

We duiken de enige winkel in die het dorp rijk is en doen daar onze boodschappen. Ik moet zeggen, ze hebben een prima sortering en je kunt er echt alles kopen maar de indeling is volstrekt onlogisch. Hier geen plastic tasjes maar een ouderwetse papieren boodschappenzak.

Met onze boodschappen gaan we terug naar de cottage waar we inmiddels aardig gewend zijn geraakt aan shabby inrichting.

We hebben weer een geweldige dag gehad en, heel belangrijk, het is de hele dag droog geweest.

Lily Pond