Donderdag 20 september (Rockport)

We zijn de dag begonnen met een “Kruger ontbijtje”, bestaande uit yoghurt met cereals, bolletjes, knackerbrod, een gekookt eitje, thee, jus d’orange en een appel. Overheerlijk dus. Daarna hebben we onze spullen gepakt en zijn we met de auto richting Gloucester gereden. We zouden walvissen gaan spotten.

Het was prachtig, zonnig weer dus we hadden er zin in. Jan wilde eerst langs de maatschappij die de tocht zou organiseren, om te vragen of het door zou gaan, wat ik zwaar overdreven vond want het was immers prachtig weer!  Maar ja, we kwamen er toch langs dus toch maar even gaan vragen.

Tot onze grote teleurstelling bleken ze vandaag NIET uit te varen. Teveel wind dus te hoge golven, dus niet verantwoord. Zo zie je maar weer dat wij, als leek heel anders tegen het weer aankijken dan de experts.

Ze hebben ons wél omgeboekt naar morgen dus hopelijk gaat het dan wél door.

We zijn eerst terug gereden naar de cottage om de teleurstelling weg te spoelen met een bak koffie en vervolgens hebben we een plan B gemaakt.

Allereerst zijn we Rockport, het stadje waar onze cottage staat, gaan verkennen. Rockport is een prachtig plaatsje met een hele mooie haven en erg leuke straatjes vol galeries. Het is een echt kunstenaarsstadje, heel relaxed en in deze tijd erg rustig. De huizen hebben muren die afgewerkt zijn met houten pannetjes. Erg mooi.

Na onze rondwandeling hebben we wederom de auto gepakt om naar Halibut State Park te rijden, ongeveer 10 minuten van Rockport vandaan.

Halibut State Park bestaat uit 440 miljoen jaar oude lagen van graniet.

Het gebied werd het eerst gebruikt door de Pawtucket Indianen die er vis en wilde vruchten verzamelden. Vanaf 1840 werd er graniet gewonnen; eerst op kleine schaal maar met de komst van de Rockport Granite Company, op veel grotere schaal.

Nadat de graniet industrie ineenstortte, werd er in eerste instantie niks met het gebied gedaan. Tijdens de Koude Oorlog werd de inmiddels gebouwde controle toren gebruikt om een nieuw radarsysteem te testen.

Pas in 1981 werd het gebied een State Park.

De controle toren hebben we bekeken en beklommen en van daar uit heb je een giga mooi uitzicht op de Atlantische Oceaan. Het was heel helder zodat je de kust van Maine kon zien.

Daarna hebben we een paar korte trails gelopen, die ons uiteindelijk naar de kust voerden. Een kust vol rotsen, uiteraard van graniet, waar we een hele tijd hebben genoten van de hoge golven die op de rotsen te pletter sloegen.

Het blijft een mysterie, de oceaan. Onvoorspelbaar en indrukwekkend.

We krijgen er geen genoeg van en kunnen uren naar de golven en de branding kijken. Uiteindelijk zijn we toch maar verder gaan lopen, terug naar de controle toren. Daar hebben we op een bankje, in de zon, nog wat fruit gegeten om vervolgens terug te gaan naar de cottage.

We hebben eten gekookt, gegeten , de wasmachine en de vaatwasser aangezet; kortom even “gehuishoud”.

Nu is het weer tijd om te relaxen en na te genieten van alweer een prachtige dag. Hopelijk gaat de walvistocht morgen wél door. We wachten het af.

 

Halibut State Park